به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حزب تدبیر و توسعه/ رستم شجاعی مقدم، پیشرفتهای تاریخی بشریت هرگز مدیون ایستایی و محدود کردن سیاست، علم و قدرت در نژاد، قشر یا لباس خاصی نبوده است بلکه بر عکس پیشرفتها در نتیجه ظهور استعدادهای جدید و به قدرت رسیدن شخصیتهای نواندیش بوده است.
نظامیان هر کشوری بخشی از سرمایه ها و قابلیتهای مردم آن کشورند و نباید از ورود به هیچ عرصه دیگری و از جمله سیاست منع شوند.
آنچه بسیار مهم است و در ایران به صورت جدی بیم آور است ورود نظامیان به سیاست بدون دانش سیاسی و با تفکر پادگانی محض است که متاسفانه مسبوق به سابقه و مصداق عینی منفی نیز دارد!
ورود نظامیان به سیاست خارجی در فلسطین، سوریه، لبنان، عراق و یمن عملاً حضور ایران را به نمادی از نا امنی، ویرانی و افتراق ملی تبدیل کرده است و جهان و خود ملتهای منطقه را در مقابل نفوذ ایران قرار داده است.
از طرفی در داخل نیز هر جا رد پای نظامیان دیده می شود بازدهی مثبتی قابل مشاهده نیست.
احمدی نژاد رئیس دولتی بود که هم سابقه شبه نظامی بودن داشت و هم مورد حمایت سپاه بود و با حمایت آنان به قدرت رسید.
خروجی مصوبات مجلس کنونی در خصوص قیر مجانی، برجام و لایحه بودجه کشور به خوبی تفکر پادگان زده این مجلس را نمایان می کند.
محسن رضایی هنوز معتقد است که قرار او با کره شمالی می توانست نجات بخش ایران باشد، رفیق دوست نظامی دیگری است که مدعی شده است اگر یک نظامی رئیس جمهور شود مشکلات کشور طی یک سال مرتفع می شوند، مردم و به ویژه نخبگان سیاسی حق دارند از این گفته های بی پروا و به دور از دانش سیاسی بیمناک باشند.
اساساً کسی که فکر می کند مشکلات ایران طی یک سال قابل حل است هیچ درایتی در سیاست ندارد و بیم ما از همین است.
نظامیان ایران هم می توانند تغییر شغل دهند، دانش سیاسی بخوانند و جدای از ساختار نیروهای مسلح سیاستمدار شوند!
انتهای پیام/
